Sallantılı performans bir yana, Wild Hearts, Monster Hunter'a layık bir alternatif.
10 saat ve harika zaman geçiriyorum
Dev bir köpeğin çenesinden tüküren yapışkan bir özsuyu topu gibi, Wild Hearts inceleme kodu bu hafta başlarında sıcak ve hızlı bir şekilde geldi. Bu nedenle, diğer satış noktaları bugün Omega Force'un canavar dövme simülatörü hakkında nihai kararlarını verecek olsa da, korkarım henüz onu adil bir şekilde sarsmak için yeterince oynama şansım olmadı. Yine de iyi! Bunu gerçekten beğendim ve büyük bir Monster Hunter hayranı olarak, sonunda Capcom'un uzun süredir devam eden serisine layık bir alternatif olduğu için memnunum. Rekabet iyidir!
Şüphelendiğim (ve gizlice umduğum) gibi, Wild Hearts baştan sona uygun bir Monster Hunter klonu. Çok büyük bir canavarı öldürme niyetiyle birden fazla nispeten büyük bölgeden birine seyahat ediyorsunuz. Bahsedilen canavara (büyük bir tavuk, garip bir sıçan, saçaklı bir porsuk) komik derecede büyük bir silah kullanarak saldırıyorsunuz. Dövüşler uzun ve çetindir. Zorlu. Canavarlar birden fazla biçime sahiptir ve sizi kıçınıza vurmaya ve sizi toynaklarının/pençelerinin/pençelerinin altında ezerek öldürmeye kararlıdır. Sonunda, yaralarını yalamak için dolaşacaklar ve sen de onları bu sefaletten kurtarmak için tabancalı bir sivrisinek gibi ortaya çıkacaksın. Onları güzel bir çift ayakkabıya veya daha keskin, daha tehlikeli bir kılıca dönüştürmeden önce uzantılarını mutlu bir şekilde koparırsınız.
Bu noktada yakından aşina olduğum bir ritim, Wild Hearts'ın o kadar etkili bir şekilde kopyaladığı bir ritim ki, bunun aslında tamamen yeni bir şey olduğunu unutmak kolay olabilir. Ama yeni ve bu tazelikle birlikte Wild Hearts'a kendine özgü bir kimlik kazandıran birkaç ilginç fikir geliyor. Bunların en büyüğü, bir savaş sırasında yapıları hiç yoktan çağırmanıza izin veren bir güç olan Karakuri'dir. Bir sandık kulesine tırmanmak, tepeden yıkıcı bir saldırı gerçekleştirmenizi sağlar. Bir yay sizi saldıran bir domuzun yaklaşan dişlerinden uzaklaştırır. Bir meşale kılıcınızı alevlerle sarar ve ateşe karşı zayıf düşmanlara karşı verdiğiniz hasarı artırır.
Belirli kombinasyonları bir araya getirin ve bir düşmanı sendeletebilecek güçlü bir mekanizma yaratacaksınız. Üç yay, bir canavarı anında dümdüz eden devasa bir titreyen çekiç oluşturur. Altı kasa, ezip geçen bir devi püskürten bir duvar oluşturur. Fiziksel olarak savaş alanına yerleştirilen ve öfkeli bir yaratık tarafından yok edilebilen özel hareketler olan oyunun savaşının önemli bir parçasıdır. Onlara karşı büyük bir dokunsallık duygusu var. Bir çeşit hurdalık. Wild Hearts'ta efsanevi bir süper kahramandan çok çaresiz bir mucitsiniz. Burada bir sandık. Orada bir ateş çubuğu. Aha! Havai fişek atan bir top! Bu sinir bozucu tavuğu yoluna çıkaracak! Görsel olarak Rise'ın kablo hatalarından daha ilginç ve daha az kısıtlayıcılar. Kilidini açıp oynayabileceğiniz bir yük var.
Ancak Karakuri sistemi makul miktarda karmaşıklığa sahip olsa da, genel olarak savaş için aynı şey söylenemez. Silahları kullanmak eğlencelidir ve her biri ellerde farklı hissettirir, ancak oyunda Monster Hunter'ı bu kadar çekici kılan derinlik yoktur. Şimdi bunun mutlaka kötü bir şey olduğunu söylemiyorum. Genel olarak bunun, Wild Hearts'ın yeni gelenler için ortalama Monster Hunter sürümünüzden daha lezzetli olmasını sağlamak için Omega Force tarafından yapılan akıllı bir hareket olduğunu düşünüyorum.
Kabul edelim, MonHunt seriye aşina olmayanlar için yoğun, karmaşık ve yıpratıcı. Karşılaştırıldığında, Wild Hearts erişilebilir ve misafirperver hissediyor. Kısa bir eğitim dövüşü tanıtır. Karakuri çağrısı. Silah yükseltme. Zırh oluşturma. Harekete geçmeye hazır olduğunuzda ana hikaye sizi yeni adalara götürürken, haritadan bir canavar simgesi seçerek ava çıkabilirsiniz. Mükemmel değil ama kesinlikle daha az bunaltıcı ve bence bu büyük bir fark yaratıyor. Monster Hunter'ın kenarları sizin için fazla keskinse, Wild Hearts'ın yuvarlak köşeleri tam olarak aradığınız şey olabilir.
Yine de hepsi iyi haber değil. Geliştiricinin kendi itirafına göre Wild Hearts, PC'de gözle görülür performans sorunları yaşıyor. Donanım editörü James, oyunun CPU tarafından ciddi şekilde darboğaza uğradığını, bunun da sık sık takılmalara ve her şeyi yarı pişmiş hissettiren genel bir sarsıntıya neden olduğunu doğruladı. Omega Force, sorunu olabildiğince çabuk çözmeyi taahhüt etti, ancak bu, oyunun pek de elverişli olmayan bir durumda başlayacağı gerçeğini değiştirmiyor. Wild Hearts mükemmel bir şekilde oynanabilir, ancak bu yaklaşan yama için beklemek, özellikle orta sınıf donanıma sahip olanlar için kötü bir fikir olmayabilir.
Yani, bu noktada ben buradayım. Vahşi Kalpler iyidir! Tabii ki, açılışından birkaç saat sonra beni meşgul edecek derinliğe ve karmaşıklığa sahip olup olmadığını zaman gösterecek, ama şu anda geri dönmek için çaresizim. Beni biraz rahatsız eden bir tavuk var, anlıyor musun ve sanırım Gagasını büyük komedi çekicime takdim etmemin zamanı geldi.
Yorum Gönder